วิทยานิพนธ์ (วศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิยาลัย, 2540

พัฒนาโปรแกรมคอมพิวเตอร์สำหรับใช้เป็นเครื่องมือตัดสินใจเบื้องต้น ในการออกแบบชุดแลกเปลี่ยนความร้อนของเครื่องปรับอากาศ ที่มีขีดความสามารถการทำความเย็นระหว่าง 3,500 ถึง 8,790 วัตต์ เพื่อให้ได้ฟังก์ชันเป้าหมายซึ่งอยู่ในรูปของ อัตราส่วนประสิทธิภาพพลังงาน (EER) ต่อต้นทุนการผลิตของเครื่องปรับอากาศสูงสุด ภายใต้ขอบเขตของตัวแปรตัดสินใจต่างๆ จำนวนทั้งสิ้น 14 ตัวแปร ซึ่งได้แก่ อุณหภูมิควบแน่นของน้ำยา, อุณหภูมิระเหยของน้ำยา และขนาดต่างๆ ของคอยล์ เป็นต้น โดยที่กำหนดคุณสมบัติของคอมเพรสเซอร์มาให้ เครื่องปรับอากาศที่ได้เมื่อออกแบบที่ค่าอัตราส่วนประสิทธิภาพพลังงานต่อต้นทุนการผลิตสูงสุดมาเปรียบเทียบกับสมรรถนะที่ระบุ ของเครื่องปรับอากาศที่ใช้กันอยู่ในปัจจุบันซึ่งมีขนาด 3,500 วัตต์ และใช้คอมเพรสเซอร์รุ่นเดียวกัน จะเห็นได้ว่าเครื่องปรับอากาศที่ออกแบบนั้น สามารถลดต้นทุนในการผลิตลงได้ 23.4% แต่ให้ค่าอัตราส่วนประสิทธิภาพพลังงานนั้นลดลง 8.4% แต่ถ้าออกแบบที่ค่าอัตราส่วนประสิทธิภาพพลังงานสูงสุด จะทำให้ต้นทุนการผลิตเพิ่มขึ้น 0.24% ขณะที่มีค่าอัตราส่วนประสิทธิภาพพลังงาน ที่สูงกว่าพิกัดที่ระบุของผู้ผลิต 4.5%