วิทยานิพนธ์ (วศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2555

วิทยานิพนธ์นี้เป็นการประยุกต์ใช้กราฟปริมาณจราจรสะสมและการวิเคราะห์คลื่นกระแทก เพื่อประมาณความยาวแถวคอย โดยใช้ข้อมูลจราจรจากเครื่องตรวจวัดการจราจรทุก 5 วินาที บน 1 ช่วงถนน โดยติดตั้งเครื่องตรวจวัดการจราจร 3 ตำแหน่ง ได้แก่ ตำแหน่งที่รถออกจากทางแยก (A), ตำแหน่งกึ่งกลางช่วงถนน (B), และ ตำแหน่งรถเข้าสู่ช่วงถนน (C) งานวิจัยนี้พิจารณาทั้งสภาพจราจรที่แถวคอยอยู่ในช่วงทางแยกถึงกึ่งกลางช่วงถนน (A-B) และ สภาพจราจรติดขัดที่แถวคอยยาวล้นเกินตำแหน่งกึ่งกลางช่วงถนน (B-C) ผลการประมาณในแต่ละวิธี จะเปรียบเทียบความคลาดเคลื่อนกับแถวคอยที่วัดจริงจากการสังเกตในภาคสนาม ทั้งในกรณีที่แถวคอยล้นและไม่ล้นตำแหน่ง B ผลการศึกษา พบว่า วิธีกราฟปริมาณจราจรสะสมเกิดความคลาดเคลื่อนเนื่องจากจำนวนรถสะสมที่ยังไม่ได้ติดแถวคอย การเปลี่ยนช่องจราจรของรถ และ การเลื่อนกราฟปริมาณจราจรสะสม ขณะที่วิธีการวิเคราะห์คลื่นกระแทก ถ้าไม่ได้พิจารณากราฟความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณจราจรกับความหนาแน่น ความคลาดเคลื่อนจะเกิดจากความแปรผันของค่าคลื่นกระแทก แต่หากใช้กราฟนี้ ความแปรผันของค่าคลื่นกระแทกจะน้อยลง มีผลทำให้มีความคลาดเคลื่อนลดลง เมื่อเปรียบเทียบผลการประมาณทั้ง 2 วิธี การวิเคราะห์คลื่นกระแทกจะให้ผลการประมาณที่ใกล้เคียงกว่าการใช้กราฟปริมาณจราจรสะสม นอกจากนี้การพิจารณาตำแหน่ง B-C สามารถช่วยประมาณแถวคอยในสภาพการจราจรที่ติดขัดได้