วิทยานิพนธ์ (ศศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2549

การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษาถึงลักษณะการมีส่วนร่วมของประชาชน และปัจจัยที่มีผลต่อการมี ส่วนร่วมของประชาชนในการอนุรักษ์แหล่งท่องเที่ยว โดยทำการศึกษาในพื้นที่บริเวณป่าชายเลน เขตบางขุนเทียน จังหวัดกรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ที่อยู่อาศัยในพื้นที่บริเวณแหล่งท่องเที่ยว ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป จำนวน 390 ตัวอย่าง โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการศึกษา สถิติที่ใช้ใน การวิเคราะห์ข้อมูล คือ สถิติเชิงพรรณนาเพื่อวิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปของกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่การ กระจายความถี่ อัตรารัอยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าต่ำสุดและค่าสูงสุด สถิติเชิงอนุมาน เพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างค่าตัวแปรตามและตัวแปรอิสระได้แก่การวิเคราะห์ การถดถอยอย่างง่าย การวิเคราะห์ความถดถอยพหุ และการวิเคราะห์ความถดถอยพหุแบบคัดเลือกเพิ่ม ผลการศึกษา พบว่ากลุ่มตัวอย่างมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์แหล่งท่องเที่ยวบริเวณป่าชายเลน บางขุนเทียนอยู่ในระดับต่ำ โดยลักษณะการมีส่วนร่วมของกลุ่มตัวอย่างสูงที่สุด ได้แก่ การปลูกต้นไม้ชายเลนในบริเวณ แหล่งท่องเที่ยวเพื่อทดแทนบริเวณที่เกิดความเสียหายให้อยู่ในสภาพเดิม (ร้อยละ 77.4) และลักษณะ การมีส่วนร่วมของกลุ่มตัวอย่างต่ำที่สุด ได้แก่ การติดต่อประสานงานเพื่อขอความร่วมมือ หรือ ขอรับทุนสนับสนุนงบประมาณ และวัสดุอุปกรณ์จากเจ้าหน้าที่ของรัฐหรือองค์กรเอกชนต่างๆ (ร้อยละ30.0) ผลการศึกษาพบว่ามีความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรต้น ได้แก่ 1) การรับรู้ข่าวสารเกี่ยวกับ การอนุรักษ์แหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติ 2) การใช้ประโยชน์จากแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติ ป่าชายเลน และ 3)การมีตำแหน่งทางสังคมในชุมชน กับตัวแปรตาม ได้แก่ การมีส่วนร่วมของ ประชาชนในการอนุรักษ์แหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติป่าชายเลนเขตบางขุนเทียน อย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติที่ระดับ 0.05 และมีทิศทางเป็นไปตามสมมติฐานที่กำหนดไว้