ในปี พ.ศ.2545 เกษตรผู้เลี้ยงกุ้งในประเทศไทยได้รายงานถึงกุ้งกุลาดำที่มีอาการโตช้าผิด ปกติและให้ชื่ออาการโตช้าแบบนี้ว่า Monodon Slow growth syndrome(MSGS) (Sritunyalucksana et al., 2006) และคิดว่าเชื้อโรคน่าจะเป็นสาเหตุของการเกิดโรค MSGS ซึ่งสอดคล้องกับการแพร่กระจายอย่างรวดเร็วของ MSGS ทั่วประเทศไทย ผลการทดลองเบื้องต้นในห้องปฏิบัติการโดยเอาเนื้อเยื่อของกุ้ง MSGS มาบดและกรองเพื่อกำจัดแบคทีเรียและเชื้อโรคที่มีขนาดใหญ่ออก หลังจากนั้นนำ extract ที่ได้มาฉีดเข้าไปในกุ้งกุลาดำ สามารถเหนี่ยวนำให้กุ้งกุลาดำเป็นโรค MSGS ได้ ในขณะที่ฉีดเข้าไปในกุ้งขาว กุ้งขาวไม่เกิด MSGS ต่อมาได้มีการตั้ง case definition สำหรับอาการ MSGS ขึ้นโดยกลุ่มนักวิจัยที่เกี่ยวข้องเพื่อให้สะดวกต่อการศึกษา และสามารถแยกบ่อกุ้งที่เกิดอาการ MSGS ออกจากบ่อที่กุ้งโตช้าเพราะสาเหตุอื่น ซึ่ง case definition ดังกล่าวคือบ่อที่จะเรียกว่า MSGS ต้องมีสัมประสิทธิ์ของความแตกต่างของขนาด (coefficient of size variation) ?35% และกุ้งต้องไม่ติดเชื้อที่ก่อให้เกิดโรคในตับ เช่น Hepatopancreatic parvovirus (HPV) เป็นต้น นอกจากนี้ยังต้องมีลักษณะอื่นๆร่วมด้วย คือ (1) มีสีดำผิดปกติ (2) มีค่า ADG < 0.1g/วัน เมื่อกุ้งมีอายุ 4 เดือน (3) มีแถบสีเหลืองที่ผิดปกติ (4) ลำตัวมีลักษณะเป็นปล้องคล้ายไม้ไผ่ และ (5) หนวดเปราะ โดยลักษณะร่วมเหล่านี้ถ้ามี 3 ลักษณะจาก 5 ลักษณะ ที่กล่าวมาก็ถือว่ากุ้งอยู่ในกลุ่มอาการ MSGS ซึ่งเป็นอาการที่แตกต่างจากการโตช้าที่เกิดขึ้นจากเชื้อไวรัส Monodon baculovirus (MBV) หรือ HPV (Flegel et al., 1999, 2004) จากการสำรวจหาความเกี่ยวข้องของเชื้อก่อโรคหลายชนิดที่มีรายงานแล้วในกุ้ง กับอาการ MSGS พบว่าไม่มีความเกี่ยวข้องกัน (Chayaburakul et al. 2004) ผลการทดลองที่ได้บ่งชี้ถึงการมีเชื้อก่อโรคตัวใหม่ที่เป็นสาเหตุของ MSGS การแยกเชื้อก่อโรคออกจากกุ้งที่ติดเชื้อทำได้ยากเพราะกุ้งมีไวรัสและเชื้อ ก่อโรคอื่นๆอยู่หลายชนิด ส่วนการใช้ bioassay ก็ทำได้ยากเพราะใช้เวลานานมากว่า 1 เดือน ก่อนที่จะรู้ผล ดังนั้นทางทีมวิจัยจึงได้ใช้เทคนิค