วิทยานิพนธ์ (พย.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2546

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ อายุ ระดับการศึกษา รายได้ของครอบครัว จำนวนบุตร และการรับรู้อาการบุตร ระดับความรุนแรงของอาการ และการสนับสนุนของสามี กับผลลัพธ์การปรับตัวของมารดาที่ดูแลเด็กออทิสติก และศึกษาการประเมินสถานการณ์ความเครียด และการเผชิญความเครียดของมารดาที่มีผลลัพธ์การปรับตัวแตกต่างกัน แบ่งกลุ่มตัวอย่างเป็น 2 กลุ่มคือ กลุ่มที่ 1 เป็นมารดาที่มีบุตรเป็นเด็กออทิสติก อายุ 3-5 ปี จำนวน 130 คน เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง กลุ่มที่ 2 คือมารดาของเด็กออทิสติกในกลุ่มที่ 1 ที่มีผลลัพธ์การปรับตัวสูงจำนวน 10 คน และผลลัพธ์การปรับตัวต่ำจำนวน 10 คน รวมทั้งหมด 20 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบประเมินระดับความรุนแรงของอาการ แบบสอบถามเรื่องการสนับสนุนของสามี แบบวัดผลลัพธ์การปรับตัวของมารดาที่ดูแลเด็กออทิสติก และแนวทางการสัมภาษณ์การประเมินสถานการณ์ความเครียด การเผชิญความเครียดของมารดาที่ดูแลเด็กออทิสติก แบบสอบถามทั้งหมดนี้ผู้วิจัยสร้างขึ้นเองจากการศึกษาตำรา งานวิจัยและการสัมภาษณ์มารดาของเด็กออทิสติก มีค่าความเที่ยงเท่ากับ .89, .92, และ .83 ตามลำดับ ผลการวิจัยพบว่า 1. มารดามีผลลัพธ์การปรับตัวโดยเฉลี่ยในระดับปานกลาง โดยพบว่าด้านการดำรงบทบาทหน้าที่ต่างๆ สูงสุด และมีการปรับตัวด้านขวัญกำลังใจต่ำสุด 2. ผลลัพธ์การปรับตัวของมารดามีความสัมพันธ์ทางบวกกับรายได้ของครอบครัว การรับรู้อาการบุตรระดับความรุนแรงของอาการ การสนับสนุนของสามีอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 (r = .48, .31, .71 และ .44) และมีความสัมพันธ์ทางลบกับจำนวนบุตรอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (r = .16) โดยที่อายุของมารดานั้นไม่มีความสัมพันธ์กับผลลัพธ์การปรับตัวของมารดา 3. มารดาที่มีผลลัพธ์การปรับตัวแตกต่างกัน มีการประเมินสถานการณ์ความเครียด และการเผชิญความเครียดแตกต่างกัน