วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2546

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประยุกต์ใช้เกล็ดไคโตซานที่สกัดจากเปลือกกุ้งในการกำจัดตะกั่วและปรอทในน้ำเสียจากสถานกำจัดมูลฝอยอ่อนนุช โดยสามารถเตรียมเกล็ดไคโตซานที่มีสมบัติร้อยละการกำจัดหมู่อะเซติลเท่ากับ 90.1 และมวลโมเลกุลเฉลี่ยเท่ากับ 1.8x10[superscript 5] ดัลตัน น้ำเสียจากสถานกำจัด มูลฝอยอ่อนนุชในช่วงระยะเวลาของการศึกษานี้มีการปนเปื้อนของตะกั่วและปรอทในช่วงความเข้มข้น 0.2-3.1 มิลลิกรัม/ลิตร และ 2.7-88.1 ไมโครกรัม/ลิตร ตามลำดับ การบำบัดน้ำเริ่มจากการปรับพีเอชของน้ำเสียให้เท่ากับ 6 ใช้เกล็ดไคโตซานขนาด 710-850 ไมโครเมตร ในปริมาณ 20 กรัม ต่อน้ำเสีย 1 ลิตร กวนที่ความเร็วเท่ากับ 150 รอบ/นาที เป็นเวลา 3 ชั่วโมง และทิ้งให้ตกตะกอนเป็นเวลา 1 ชั่วโมงสามารถกำจัดตะกั่ว และปรอท ได้ประมาณร้อยละ 94.95+-0.01 และ 95.27+-0.07 ตามลำดับ อัตราเร็วของการเกิดปฏิกิริยา (k[subscript 1]) ในขั้นตอน Intraparticle diffusion ในน้ำเสียสังเคราะห์โลหะผสมให้ค่าสูงกว่าในน้ำเสียสังเคราะห์โลหะชนิดเดียว และในน้ำเสียจริง ไคโตซานมีความสามารถในการกำจัดตะกั่ว และปรอทในน้ำเสียสังเคราะห์ได้สูงสุดเท่ากับ 1,430 มิลลิกรัมตะกั่ว/กรัมไคโตซาน และ 1,000 มิลลิกรัมปรอท/กรัมไคโตซาน ตามลำดับ การอธิบายกลไกการดูดซับโลหะหนักด้วยสมการแลงมัวร์ให้ความสัมพันธ์ที่ดีกว่าด้วยสมการฟรุนดลิช การบ่มตะกอนไคโตซานหลังการบำบัดที่อุณหภูมิ 37 องศาเซลเซียส พบการเปลี่ยนรูปของตะกั่ว และปรอทเข้าไปในเซลล์แบคทีเรียได้เท่ากับ 0.097 มิลลิกรัม/กรัมไคโตซาน-สัปดาห์ และ 3.8488 ไมโครกรัม/กรัมไคโตซาน-สัปดาห์ ตามลำดับ จากการพิสูจน์เอกลักษณ์พบว่าแบคทีเรียดังกล่าว คือ Pseudomonas fluorescens, Acinetobacter sp. และ Bacillus spp.