วิทยานิพนธ์ (วศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2548

วิทยานิพนธ์นี้นำเสนอการศึกษาระดับของการปกป้องการบริการสำหรับทราฟฟิกยูนิคาสต์ในโครงข่าย WDM บนพื้นฐานของวิธีการจัดสรรเส้นทางใหม่เมื่อข่ายเชื่อมโยงหนึ่งข่ายได้รับความเสียหาย 3 วิธี คือ วิธีการปกป้องแบบไม่ซ้ำเส้นทางเดิม (Disjoint Path Protection Strategy, DJP) วิธีการปกป้องแบบมีพื้นฐานการเชื่อมข่ายเชื่อมโยงเดี่ยว (Single Link Basis Protection Strategy, SLB) และวิธีการปกป้องแบบต้นทุนต่ำที่สุด (Minimal Cost Protection Strategy, MC) โดยแบ่งระดับการปกป้องการบริการซึ่งสามารถนำมาปรับใช้ในสถานการณ์จริงออกได้เป็น 2 กรณี ได้แก่ การปกป้องโครงข่ายแบบบางคู่โนด และการปกป้องโครงข่ายแบบบางส่วน แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ใช้คือ Integer Linear Programming (ILP) ซึ่งถูกนำมาประยุกต์ใช้ในการจัดสรรเส้นทางและความยาวคลื่นใหม่เพื่อหาจำนวนเส้นใยนำแสงโดยรวมให้มีค่าน้อยสุด โครงข่ายที่ใช้ทดสอบมี 2 โครงข่ายโดยผลการทดสอบแสดงถึงจำนวนของทรัพยากรในโครงข่ายที่ต้องการเพื่อแก้ไขความเสียหายให้สามารถลดลงได้เป็นสัดส่วนกับระดับการปกป้องที่ลดลง นั่นคือมีความเป็นไปได้ที่โครงข่ายจะลดความต้องการต้นทุนในการทดสอบนี้ลงได้ สำหรับวิธีการปกป้องที่แตกต่างกันก็จะมีความสัมพันธ์ระหว่างต้นทุนที่ลดลงและความหลากหลายของระดับการปกป้อง โดยวิธี MC จะมีต้นทุนของการปกป้องที่ลดลงอย่างเป็นเชิงเส้นกับระดับการปกป้องสำหรับอีก 2 วิธีนั้นมีการปกป้องที่มีประสิทธิภาพน้อยกว่า (SLB และ DJP) ซึ่งจะไม่สร้างระดับของความสัมพันธ์เชิงเส้นที่เหมือนกับ MC แต่ทั้ง 2 วิธีก็สามารถลดต้นทุนลงได้ในหลายๆกรณี นอกจากนี้แล้วอุปกรณ์แปลงผันความยาวคลื่นสามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้บางกรณีในโครงข่าย ดังนั้นการมีอุปกรณ์แปลงผันอาจจะไม่ได้เป็นตัวตัดสินถึงต้นทุนที่ใช้ได้