วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2547

งานวิจัยนี้ศึกษาภาวะเหมาะสมในการผลิตแอลฟา-แอล-อะราบิโนฟิวราโนสิเดส ซึ่งเป็นหนึ่งในกลุ่มเอนไซม์ย่อยสลายโซ่กิ่งของไซแลน จาก Streptomyces sp. PC22 ผลการแปรชนิดของไซแลนที่มีขายทางการค้า ได้แก่ ไซแลนจากเปลือกข้าวโอ๊ต ไซแลนจากไม้เบิร์ช และไซแลนจากไม้บีช พบว่าไซแลนจากเปลือกข้าวโอ๊ต เป็นแหล่งคาร์บอนที่ดีที่สุด โดยความเข้มข้นที่เหมาะสมคือ 1.0 เปอร์เซ็นต์ (น้ำหนักต่อปริมาตร) และเมื่อใช้ร่วมกับแหล่งอินทรีย์หรืออนินทรีย์ ไนโตรเจนที่เหมาะสม คือ พอลิเพพโทน หรือ NH[subscript 4]NO[subscript 3] ที่ความเข้มข้นเทียบเท่ากับไนโตรเจน 0.05 เปอร์เซ็นต์ (น้ำหนักต่อปริมาตร) จะให้แอคติวิตีของเอนไซม์สูงสุด เท่ากับ 0.21 และ 0.36 หน่วยต่อมิลลิกรัม ตามลำดับ เมื่อเลี้ยงเชื้อเป็นเวลา 2 วัน ที่ค่าความเป็นกรดด่างเริ่มต้นเท่ากับ 8 ผลการแปรวัสดุทางการเกษตรที่มีไซแลนเป็นองค์ประกอบ เพื่อใช้เป็นแหล่งคาร์บอนแทนไซแลน ได้แก่ รำข้าวสาลี รำข้าวเจ้า ฟางข้าว เปลือกข้าวโพด ซังข้าวโพด กากเมล็ดฝ้าย และขี้เลื่อย พบว่า รำข้าวสาลีที่ความเข้มข้น 3.0 เปอร์เซ็นต์ (น้ำหนักต่อปริมาตร) เหมาะสมที่สุด โดยเมื่อใช้ร่วมกับแหล่งอินทรีย์หรืออนินทรีย์ไนโตรเจนที่เหมาะสม คือ พอลิเพพโทน ที่ความเข้มข้นเทียบเท่ากับไนโตรเจน 0.05 เปอร์เซ็นต์ (น้ำหนักต่อปริมาตร) หรือ (NH[subscript 4])[subscript 2]SO[subscript 4] ที่ความเข้มข้นเทียบเท่ากับไนโตรเจน 0.1 เปอร์เซ็นต์ (น้ำหนักต่อปริมาตร) จะให้แอคติวิตีดีกว่าเมื่อใช้ไซแลน โดยมีค่าสูงสุด เท่ากับ 0.48 และ 0.84 หน่วยต่อมิลลิกรัม ตามลำดับ เมื่อเลี้ยงเป็นเวลา 2 วัน ที่ค่าความเป็นกรดด่างเริ่มต้นเท่ากับ 10 จากการศึกษาสมบัติเบื้องต้นของแอลฟา-แอล-อะราบิโนฟิวราโนสิเดส พบว่ามีอุณหภูมิ และค่าความเป็นกรดด่างที่เหมาะสมต่อการทำงาน คือที่ 65 องศาเซลเซียส และ 6.0 ตามลำดับ มีความเสถียรต่ออุณหภูมิสูงถึง 60 องศาเซลเซียส และสูญเสียแอคติวิตีอย่างสมบูรณ์ที่ 75 องศาเซลเซียส เมื่อบ่มเป็นเวลา 30 นาที และมีความเสถียรต่อค่าความเป็นกรดด่างในช่วงกว้างตั้งแต่ 5.0 - 9.0