วิทยานิพนธ์ (พย.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2547

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาประสบการณ์ความต้องการด้านจิตวิญญาณของผู้ติดเชื้อเอชไอวีในระยะที่ไม่ปรากฏอาการ ใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพตามแนวคิดปรากฏการณ์วิทยาของ Husserl Phenomenology เก็บข้อมูลในผู้ติดเชื้อเอชไอวีในระยะไม่ปรากฏอาการที่ยินยอมเข้าร่วมวิจัย 10 ราย โดยการสัมภาษณ์แบบเจาะลึก การบันทึกเทปและการบันทึกภาคสนาม นำข้อมูลที่ได้มาถอดความแบบคำต่อคำ และวิเคราะห์ข้อมูลโดยวิธีของ Colaizzi ผลการศึกษาพบว่า ผู้ติดเชื้อเอชไอวีในระยะไม่ปรากฏอาการให้ความหมายของจิตวิญญาณเป็น 4 ประเด็น คือ 1) การเป็นที่รัก 2) การได้รับความห่วงใย 3) การได้รับกำลังใจและ 4) สิ่งยึดมั่นสูงสุดในชีวิต นอกจากนี้ยังครอบคลุมถึงประเด็นของภูตผี และการรับรู้ของจิต ความต้องการด้านจิตวิญญาณของผู้ติดเชื้อเอชไอวีในระยะไม่ปรากฏอาการประกอบด้วย 6 ประเด็น คือ 1) ต้องการที่พึ่งพิงทางใจ 2) ต้องการมีชีวิตอยู่ยาวนาน 3) ต้องการการให้อภัยและการแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาด 4) ต้องการการยอมรับจากสังคม 5) มีความหวัง และ 6) ต้องการช่วยเหลือเพื่อนผู้ติดเชื้อ จากการวิจัยในครั้งนี้ทำให้เข้าใจประสบการณ์ความต้องการด้านจิตวิญญาณของผู้ติดเชื้อเอชไอวีในระยะไม่ปรากฏอาการคือสิ่งที่มีคุณค่าสูงสุดในชีวิตของผู้ติดเชื้อซึ่งเมื่อได้รับการตอบสนองแล้วจะช่วยให้ผู้ติดเชื้อมีชีวิตอยู่อย่างมีความผาสุก ใช้เป็นแนวทางในการประเมินและวางแผนการพยาบาลด้านจิตวิญญาณในผู้ติดเชื้อเอชไอวีได้อย่างเป็นองค์รวม