วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2547

วัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตรประกอบด้วยเซลลูโลส และเฮมิเซลลูโลส โดยโมเลกุลเหล่านี้สามารถูกย่อยสลายเป็นน้ำตาล (ไซโลส กลูโคส และอะราบิโนส) และน้ำตาลที่ได้สามารถเปลี่ยนเป็นสารไซลิทอล โดยสามารถนำไปใช้ในงานด้านอาหารและยา การไฮโดรไลซ์โมโลกุลของชานอ้อย เปลือกทุเรียน และฟางข้าว เพื่อให้เป็นน้ำตาลนั้นสามารถใช้ในการกำจัดกาก และเพิ่มมูลค่าของวัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตร วัตถุประสงค์ของงานวิจัย คือ เพื่อหาความเข้มข้นของกรดซัลฟูริก อุณหภูมิ และระยะเวลาที่ใช้ในการผลิตน้ำตาล และผลของการฉายรังสีแกมมาร่วมกับกรดซัลฟูริก สภาวะที่เหมาะสมในการไฮโดรไลซ์ คือ 3% กรดซัลฟูริก ที่อุณหภูมิ 120 องศาเซลเซียส และใช้ระยะเวลา 30 นาที ปริมาณน้ำตาลรีดิวซ์ที่ได้จากชานอ้อย เปลือกทุเรียน และฟางข้าว คือ 53.73%, 47.83% และ 49.83% ตามลำดับ การฉายรังสีแกมมาที่ปริมาณรังสี 100 kGy ร่วมกับการไฮโดรไลซ์ด้วยกรดที่ 3% กรดซัลฟูริก ที่อุณหภูมิ 120 องศาเซลเซียส และใช้ระยะเวลา 30 นาที พบว่าตัวอย่างชานอ้อยมีค่าเพิ่มขึ้นประมาณ 3% และเปลือกทุเรียนมีค่าเพิ่มขึ้นประมาณ 1% ส่วนฟางข้าวเพิ่มขึ้นประมาณ 1% ที่ 75 kGy