วิทยานิพนธ์ (วศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2550

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้นำเสนอวิธีการวางเครื่องสังยุคเฟสแสงในโครงข่ายดีดับเบิลยูดีเอ็มแบบวงแหวนเพื่อชดเชยผลของดิสเพอร์ชั่นในโครงข่าย วิธีที่นำเสนอนั้น สามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้กับการวางทั้งเครื่องสังยุคเฟสแสงชนิดไม่เลื่อนความยาวคลื่น (wavelength-shift-free) และเลื่อนความยาวคลื่น (wavelength-shift) และทั้งบนโครงข่ายปกติและโครงข่ายที่มีข่ายเชื่อมโยงเสียหาย ซึ่งมีกลไกการกู้คืนสัญญาณแบบการเปลี่ยนความยาวคลื่น (path protection) และการทอดข้าม (span protection) วิธีการวางเครื่องสังยุคเฟสแสงนั้น ทำได้โดยการวิเคราะห์ทราฟฟิกของข้อมูลทั้งหมดและวิเคราะห์ช่วงในการวางเครื่องสังยุคเฟสแสงในแต่ละทราฟฟิกและกำหนดตำแหน่งในการวางเครื่องสังยุคเฟสแสง เพื่อให้ได้ตำแหน่งการวางเครื่องสังยุคเฟสแสงที่เหมาะสมที่สุด จากการทดลองวางเครื่องสังยุคเฟสแสงทั้ง 2 ชนิด โดยใช้วิธีการที่นำเสนอ ลงบนโครงข่ายตัวอย่างที่มีทั้งหมด 6 สถานี ซึ่งมีความยาวรวม 637 กิโลเมตร ทั้งบนโครงข่ายบกติและมีข่ายเชื่อมโยงเสียหายพบว่าจำเป็นต้องใช้เครื่องสังยุคเฟสแสง 12 ตัว บนเส้นใยแสงทำงาน (working fiber) และ 12 ตัว บนเส้นใยแสงป้องกัน เมื่อทำการวิเคราะห์ optical signal to noise ratio (OSNR) ในโครงข่ายดับเบิลยูดีเอ็มแบบวงแหวนโดยใช้เครื่องสังยุคเฟสแสงชนิดเลื่อนความยาวคลื่นขณะโครงข่ายทำงานปกติ ผลจากการวิเคราะห์ได้ว่า เมื่อทำการเครื่องสังยุคเฟสแสง 1 ตัว 2 ตัว และ 3 ตัว ค่า OSNR จะลดลง 1.8245 dB 1.8405 dB และ 1.8940 dB ตามลำดับ เมื่อเทียบกับกรณีซึ่งไม่มีเครื่องสังยุคเฟสแสง